Έγκριση του Κανονισμού Επεμβάσεων (ΚΑΝ.ΕΠΕ) σε κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα (3η Αναθεώρηση) σύμφωνα με το ΦΕΚ 3197/Β/22-6-2022

Ως γνωστό, για την εξυπηρέτηση ευρύτερων κοινωνικο -οικονομικών αναγκών, είχαν θεσπιστεί από τις προηγούμενες εκδόσεις του ΚΑΝΕΠE, διάφορες «στάθμες επιτελεστικότητας» (στοχευόμενες συμπεριφορές) υπό δεδομένους αντίστοιχους σεισμούς σχεδιασμού.
Στο νέο πίνακα που προστέθηκε στη νέα έκδοση, παρουσιάζεται, η συσχέτιση της στάθμης επιτελεστικότητας του φέροντος οργανισμού με την αντίστοιχη ανηγμένη οριζόντια εδαφική επιτάχυνση.
Στον Πίνακα Σ 2.1 παρουσιάζεται, μια ενδεικτική συσχέτιση της περιόδου επαναφοράς και της αντίστοιχης πιθανότητας υπέρβασης εντός του συμβατικού χρόνου ζωής των 50 ετών της σεισμικής δράσης με την αντίστοιχη ανηγμένη οριζόντια εδαφική επιτάχυνση.

​Σε περιπτώσεις προσθηκών, αλλαγών χρήσης κ.λπ, οι αναγκαίες ενισχύσεις του υφισταμένου δομήματος προηγούνται χρονικώς έναντι της προσθήκης, αλλαγής χρήσης κ.λπ. Γίνεται γενικώς δεκτή μια ονομαστική τεχνική διάρκεια ζωής ίση με τον συμβατικό χρόνο ζωής των 50 ετών, ανεξαρτήτως της εικαζόμενης κατά περίπτωση «πραγματικής» υπολειπόμενης διάρκειας ζωής του κτίσματος. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτόν επιτρέπεται μόνον υπό εντελώς ειδικές συνθήκες πλήρως εγγυημένης υπόλοιπης διάρκειας ζωής, κατά την κρίση και έγκριση της Δημόσιας Αρχής, οπότε τροποποιούνται αντιστοίχως και οι σεισμικές δράσεις κατά το Κεφ. 4 του ΚΑΝ.ΕΠΕ. 
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για νέα δομήματα προβλέπεται στόχος σχεδιασμού Β1 κατά τον Πίνακα 2.1. Η υιοθέτηση στόχου αποτίμησης ή ανασχεδιασμού με πιθανότητα υπέρβασης της σεισμικής δράσης μεγαλύτερη από 10% οδηγεί εν γένει σε πιο συχνές, πιο εκτεταμένες και πιο έντονες βλάβες έναντι ενός αντίστοιχου στόχου με πιθανότητα υπέρβασης της σεισμικής δράσης 10%, ενώ όταν η πιθανότητα υπέρβασης της σεισμικής δράσης είναι μικρότερη από 10% αναμένονται εν γένει μικρότερες και λιγότερες βλάβες. Η πιθανότητα υπέρβασης 30% σε 50 έτη αντιστοιχεί σε μέση περίοδο επαναφοράς περίπου 135 ετών, ενώ η πιθανότητα υπέρβασης 10% σε 50 έτη αντιστοιχεί σε μέση περίοδο επαναφοράς περίπου 475 ετών. Η επιλογή ενός συγκεκριμένου στόχου αποτίμησης ή ανασχεδιασμού συνεπάγεται τη χρήση κατάλληλα τροποποιημένων δεικτών q ή m, ή ανεκτών παραμορφώσεων δd, οι τιμές των οποίων καθορίζονται στο Κεφ. 4 και 9. 

Στο παράρτημα 2.1 αναφέρονται οι ΕΛΑΧΙΣΤOI ΑΝΕΚΤOI ΣΤΟΧOI ΓΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ή ΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟ υφισταμένων κτιρίων, που προβλέπονται στην §2.2. και ορίζονται ανάλογα με την κατηγορία σπουδαιότητας του κτιρίου ως εξής: 

​Ειδικώς, για κάθε υφιστάμενο κτίριο κατηγορίας σπουδαιότητας I και II, είναι αποδεκτή οποιαδήποτε δομητική επέμβαση σεισμικής αναβάθμισης του κτιρίου η οποία, εναλλακτικά:

• διασφαλίζει τους ελάχιστους ανεκτούς στόχους σύμφωνα με τα αναφερόμενα στον Πίνακα ΠΑ.2.1, ή
  
• διασφαλίζει μέσω υπολογιστικής τεκμηρίωσης ότι βελτιώνεται η φέρουσα ικανότητα του κτιρίου κατά μία τουλάχιστον βασική σεισμική κλάση του Πίνακα 2.1 της παρ. 2.2 (στάθμη επιτελεστικότητας Β – «Σημαντικές Βλάβες»), όχι μόνο από αυτήν που ανήκει το κτίριο πριν την επέμβαση άλλα και από την ελάχιστη βασική σεισμική κλάση που παρουσιάζεται στον Πίνακα ΠΑ.2.2. Η τεκμηρίωση κατάταξης του κτιρίου στη βασική σεισμική κλάση πρέπει να πραγματοποιείται βάσει πλήρους στατικής και αντισεισμικής μελέτης του κτιρίου και αποκλειστικά μέσω των σχετικών διατάξεων του παρόντος Κανονισμού και υιοθετώντας πριν και μετά την επέμβαση τις ίδιες παραδοχές (όπως για παράδειγμα μεθοδολογία ανάλυσης, στάθμες αξιοπιστίας δεδομένων, κτλ.).

​Σε περίπτωση κτιρίου που έχει μελετηθεί ή/και κατασκευαστεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, στον Πίνακα ΠΑ.2.2 θα λαμβάνεται υπόψη η αρχική χρονική περίοδος μελέτης του κτιρίου. Σε περίπτωση που δεν μπορεί να διαπιστωθεί η αρχική χρονική περίοδος μελέτης του κτιρίου θα λαμβάνεται υπόψη η χρονική περίοδος έναρξης της ανέγερσης του κτιρίου. Διευκρινίζεται ότι, για κάθε υφιστάμενο κτίριο κατηγορίας σπουδαιότητας III και IV, είναι αποδεκτή οποιαδήποτε δομητική επέμβαση σεισμικής αναβάθμισης του κτιρίου η οποία διασφαλίζει τους ελάχιστους ανεκτούς στόχους σύμφωνα με τα αναφερόμενα στον Πίνακα ΠΑ2.1.

​Οι παραπάνω κατηγορίες σπουδαιότητας ορίζονται ως εξής: